Μαρτυρία- Κομμένο Αύγουστος 1943

"... Τότε για πρώτη φορά έκλαψα που δεν είχα πατέρα. Να νιώθω κι εγώ πως υπάρχει ένας άνθρωπος που θα έχει εκείνος την έγνοια για τα έξοδα του ΠΑΣΧΑ. Στη μάνα μου και στη βάβω μου δεν τολμούσα να πω τίποτα για να μην τις στενοχωρήσω, ότι δηλαδή εμείς οι τρεις δε θα κάνουμε ΠΑΣΧΑ. Το είχα κι άλλη φορά καταλάβει πως είμαι ορφανός. Μα τώρα μαύρες σκέψεις μου τρύπησαν την καρδιά και τη μάτωσαν. Δεν έβγαινε γέλιο απ'τα χείλη μου. Ήταν όψιμη η Λαμπρή και η φύση όλη ανθισμένη. Μόνο η δική μου καρδιά ήταν μαύρη. Πιο μαύρη κι απ' τη νύχτα που ερχότανε.

Αχ! Αυτοί οι Γερμανοί! Που εκτέλεσαν τον πατέρα μου! Γιατί; Γιατί; Γιατί μας έκαναν αυτό το κακό; Έκαψαν το Κομμένο, σκότωσαν 317. Γυναίκες, άντρες, γέρους, παιδιά. Και τον πατέρα μου. Το νουνό που πριν λίγες ώρες στεφάνωσε την Αλεξάνδρα και το Θεοχάρη. Το Βαγγέλη Βαγγέλη, που κίνησε με χαρά απ' το χωριό μας για να ενώσει δυο νέους ανθρώπους και να στεριώσει το γάμο τους. Και στο σπίτι δε γύρισε ποτέ πια. Ήμουν νεογέννητος. Λεχώνα η μάνα μου. Δεν είχα κλείσει ένα μήνα..."

Βαγγέλης Βαγγέλης

Η παραπάνω αφήγηση πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας, στις 18-11-15, όταν ο κ Βαγγέλης Βαγγέλης μας έκανε την τιμή να έρθει από το Κομμένο της Άρτας. Ακολούθησε συζήτηση και ερωτήσεις από τους μαθητές.

Ο κ. Βαγγέλης βρέθηκε κοντά μας ως ζωντανή μαρτυρία των δεινών του πολέμου, επειδή φέτος οι μαθητές του Α2 και του Γ2 ασχολούνται στο μάθημα " βιωματικές δράσεις" με τα εξής θέματα:
Α2: " Γνωρίζω τον εαυτό μου μέσα από τον πολιτισμό του τόπου μου" και
Γ2: " Παραμυθιά, μαρτυρική πόλη"